Woła mnie ciemność. Daję Ci wieczność. Tom 1, Agata Suchocka - recenzja styczeń 2020

 

Armagnac Jardineux, potomek plantatorskiej rodziny z Luizjany, udaje się w podróż do Europy, by zdobyć wykształcenie i posmakować rozrywek Starego Kontynentu. Tymczasem wojna secesyjna pustoszy Południe, pochłaniając rodzinny majątek i na zawsze oddzielając go od bliskich. Wkrótce zarówno jego krewni, jak i rodzinna fortuna pozostają tylko wspomnieniem.

Pozostawiony sam sobie w Londynie, Armagnac topi smutki w alkoholu. Jedyne, co potrafi i czym może zarobić na życie, to z wirtuozerią grać na fortepianie. Właśnie dzięki tej umiejętności poznaje młodego skrzypka, Lothara Mintze, oraz jego mecenasa − lorda Huntingtona. Wyniesieni z rynsztoka wprost na salony, muzycy szybko zdobywają uznanie i zaczynają się pławić w uwielbieniu śmietanki towarzyskiej, uzależniając się od luksusów i cielesnych przyjemności.

Armagnac jednak niezbyt długo cieszy się nowym, pełnym przyjemności życiem – wkrótce odkrywa, że dawna tajemnica związała losy jego babki, Blanche Avoy, z lordem Huntingtonem. Lektura pamiętnika Blanche zasiewa w sercu pianisty ziarno niepokoju. Czy to możliwe, by jego babka wiele lat temu opisywała tego samego mężczyznę, który teraz bawi się jego losem? Czy młodemu muzykowi uda się uwolnić od Huntingtona, gdy pozna jego mroczne tajemnice?

Bohater nawet nie wyobraża sobie, jak wysoka jest cena sławy…
Woła mnie ciemność to przesycona emocjami i pełna erotycznego napięcia powieść drogi, zapis moralnego upadku i wędrówki ku zagładzie początkowo niewinnego bohatera, który porzuca wpojone mu za młodu ideały. Rozbrzmiewająca muzyką i przepojona gotycką atmosferą historia, nawiązująca do klasycznych powieści grozy − z bohaterami, w których można się zakochać już od pierwszych stron − gwarantuje mnóstwo zwrotów akcji i kunsztowną ucztę dla zmysłów!

Książka zawiera treści nieodpowiednie dla niepełnoletnich oraz takie, które mogą urazić dorosłych.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Tytuł: Woła  mnie ciemności

Seria: Daje Ci Wieczność

Numer wydania: Tom 1

Autor: Agata Suchocka

Wydawnictwo: Initium

Rok wydania: 2018

Liczba stron:  384

Język oryginalny: polski

Język wydania: polski

Recenzja " Woła mnie ciemność, Daję Ci wieczność " Agata Suchocka

Autor zdjęcia: @ksiazka.z.pazurem

" Woła mnie ciemności " Agaty Suchockiej to moja pierwsza książka o wampirach. Oglądałam masę filmów i seriali, ale do tej pory nie przełożyło się to na książki.

 W sumie, jakby nie patrzeć, odkąd  zaczęłam na poważnie wypożyczać książki z Biblioteki Publicznej. Miałam już etap fascynacji krwiożerczymi istotami za sobą. Dlatego też korzystając z nadążającej się okazji, kupiłam tą książkę totalnie w ciemno. Oczywiście nie żałuję zakupu nie tylko ze względu na treść, ale i cenę.

Londyn, XIX wiek. Młody Armagnac syn plantatora z Ameryki, nigdy nie spodziewał się, że skończy jako pijak bez grosza przy duszy. Spędzając czas w knajpie, grając przy okazji smętne melodię na fortepianie. Powrót na Stary Kontynent odbył się w zupełnie inny sposób, niż by się tego spodziewał. Jednak nędza i ubóstwo, w jakim teraz się otaczał, nie odebrała mu talentu. Za sprawą przypadku lub przeznaczenia Armagnac poznaje Lothara skrzypka, który ma mu do ofiarowania znacznie więcej niż życie w luksusie i sławie. Albowiem Lothar odkryje przed Armagnac, dotąd mu nieznane oblicze pożądania i namiętności. Za nieziemskie doznania, przyjdzie mu zapłacić najwyższą cenę, o czym przekona się, poznając mecenasa sztuki Edgara Huntigntona.

Początek książki nie stanowił dla mnie problemu, bardzo szybko i bez problemów wciągnęłam się w historię. Język mimo tego, że bardzo subtelny i bez wulgarnych wzrostów. Potrafił wywołać u mnie mocne rumieńce na twarzy.

Nasi bohaterowie, jako łowcy nocy stąpają twardo po ziemi, co przekłada się niekiedy na ich zachowanie. Bywają, przerażający, egoistyczni i wręcz wyprani z ludzkich emocji. Niemniej wciąż tli się w nich ziarno namiętności i żądza miłości . Bez przesadnych cukierkowych ceregieli, którą z przyjemnością obserwowałam u Aleksandra i Arapaggiaego. U Armagnc, Lothara i Edgara też można ją znaleźć, ale ich związek jest bardziej skomplikowany i nasycony tajemnicami, które w dużym stopniu działają niekorzystnie na ich relację. Nie ma w tym trio, takiego ognia, jak u tamtej dwójki. Malarza i śpiewaka nie da się nie lubić 😍❤.

Książka pozostawiła po sobie mocny ślad w moim umyśle . Tutaj przystojni bohaterowie są bestiami, którzy w życiu wiele przeszli i widzieli. Wraz z ich opowieściami i przeżyciami. Poznałam, niekiedy zepsute pożądanie, towarzyszące wybranym przez nich ofiarą. Namiastka brudnej i twardej rzeczywistości w zatęchłych zaułkach Londynu. Sprawiła, że inaczej postrzegam "łowców nocy". Takich emocji nie da się od razu zapomnieć.. Autorka świetnie oddała atmosferę zamierzchłych czasach ❤. Postacie, tak różne od " Edwarda ze Zmierzchu ", że nadal przechodzą mnie ciarki 😬 😈💓. Z pewnością sięgnę po drugi tom 🌡🌃.